Manastir Rudenica nalazi se nedaleko od Aleksandrovca, na putu za Stopanju. Zaslugom ktitora Vukašina i njegove žene Vukosave, uz pomoć despota Stefana i Vuka Lazarevića, hram posvećen Svetom Jovanu Preteči, a danas Svetom proroku Iliji izgrađen je na njihovoj baštini, početkom XV veka.
ako se Vukašin i Vukosava ne pominju u do sada poznatim istorijskim izvorima, oni su pripadali uglednoj srpskoj vlasteli ovoga perioda. Identifikovanje ktitorskih portreta izvršeno je još u vreme kada su bile očuvane njihove signature. Ako se uzme u obzir da je Vuk bio knez od polovine 1409. do 11. jula 1410. godine, onda se sa sigurnošću može tvrditi da je crkva u Rudenici zidana i živopisana u tom periodu, jer se na njegovom portretu vide titularne odlike kneza.
Po arhitektonsko – prostornom sklopu, Rudenica pripada spomenicima moravskog graditeljstva. Ima osnovu u obliku sažetog trikonhosa. Fasade su horizontalnim kordonskim vencem podeljene na dve zone. Gornja je ukrašena rozetama, dok su u prvoj zoni prozorski otvori u obliku bifora. Slikarstvo je sačuvano samo u donjim zonama, jer je crkva bila u ruševinama sve do 1936. godine, kada je obnovljena.
Po svojoj ikonografiji ono se ne razlikuje od ostalih živopisa tog perioda. Zograf Teodor potpisao se u niši proskomidije. Među malobrojnim potpisanim srpskim srednjevekovnim slikarima, on zauzima jedno od najistaknutijih mesta. Radovi na zaštiti njenog živopisa su urađeni 1971. godine, dok joj je arhitektura konzervirana 1996. godine. Danas se nalazi pod zaštitom republike Srbije, kao spomenik kulture od velikog značaja.
Crkva u Rudenici ima osnovu trikonhosa sažetog tipa, sa apsidama koje su spolja petostrane, a iznutra polukružne. Na zapadnoj strani se nalazi narteks nad kojim se uzdiže niska kalota, dok se nad samom crkvom nalazi osmostrana kupola. Njena spoljašnjost je omalterisana i podeljena je na dva nejednaka dela kordonskim vencem. Kamene rozete su smeštene iznad, dok se u oblasti ispod njega nalaze prozori (bifore). Iako nema, za Moravski stil uobičajenog ukrasnog zidanja kombinacijom opeke i cigle, sama omalterisana fasada je ukrašena slikarskim oponašanjem ćelijastog načina zidanja.
Živopis u crkvi je očuvan samo delimično, u njenom donjem delu, pošto je dugo vremena bila porušena. Njegov autor je bio slikar Teodor čije slikarstvo je usitnjenih oblika s lirskim senzibilitetom, izvedeno ikonopisačkom prefinjenošću. Sačuvani su ktitorski portreti, uz koje su naslikani tadašnji vladari Srbije, braća Stefan (knez 1389-1402, despot 1402-1427) i Vuk Lazarević. Freske Svetaca su naslikane u stojećem položaju u donjoj zoni, dok se u prostoru iznad nalaze samo poprsja, koja nisu predstavljena u medaljonima. U unutrašnjosti crkve se još mogu videti scene iz Stradanja Hristovog i Velikih praznika. Slikar Teodor se potpisao ispod freske mrtvog Hrista, koja se nalazi u niši proskomidije.
Od bogatog sadržaja fresaka koje su ispunjavale sve zidne površine naosa, a verovatno i priprate, danas je ostao samo mali deo. U vreme kada je crkva bila porušena nastradao je najveći deo živopisa. Tokom vremena nestajali su i bledeli portreti i kompozicije. Prilikom obnove crkve takođe je izvestan deo živopisa oštećen ili prekriven malterom i krečom. Najbolje su očuvane freske koje se nalaze u dve donje zone, dok su u ostalim dvema zonama freske ili potpuno uništene ili očuvane u neznatnim i nejasnim fragmentima. Živopis na soklu je potpuno uništen, kao i na svodnim površinama i potkupolnom prostoru.
